Από την εμφάνισή του το 4.000 π.Χ., εν συνεχεία το περίφημο ψηφιδωτό της Villa Romana del Casale στη Σικελία, όπου αθλήτριες φορώντας μπικίνι διαγωνίζονται με έπαθλα στέμμα και σκήπτρο, μέχρι τη μεταγενέστερη Τζόζεφιν Μπέικερ, που το ‘27 έγραφε ιστορία πάνω στη σκηνή των «Folies Bergere» μ' ένα κοστούμι προπομπό του μπικίνι, αποδεικνύεται ότι οι γυναίκες το λάτρεψαν. Την επανάσταση, ωστόσο, έκανε τελικά η Ευρώπη!
Οι εικονιζόμενες «Δεσποινίδες με το Μπικίνι» βρέθηκαν σε πάτωμα με μωσαϊκό στη Villa Romana del Casale της Σικελίας
Η
εμφάνισή του στα χρόνια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου συνέπεσε με μια
περίοδο κοσμοϊστορικών αλλαγών για την ανθρωπότητα. Οι κατασκευαστές
εσωρούχων υποχρεώθηκαν, λόγω της έλλειψης υφασμάτων, να αφαιρέσουν τη
συμπληρωματική φουστίτσα των ολόσωμων μαγιό ή και να τα κόψουν στη μέση,
αποφεύγοντας να αποκαλύψουν τη σάρκα ανάμεσα στα δύο κομμάτια. Ωστόσο, η
εφευρετικότητα και το επιχειρηματικό μυαλό δύο ανδρών, του σχεδιαστή
μόδας Ζακ Χάιμ και του μηχανικού αυτοκινήτων Λουί Ρεάρ, εναντιώθηκαν στο
συντηρητισμό της εποχής δημιουργώντας το τολμηρό μπικίνι των δύο
τεμαχίων! Ο Χάιμ παρουσίασε πρώτος το δημιούργημά του στις Κάννες με την
ονομασία «Ατομο», λανσάροντάς το ως το «μικρότερο μαγιό στον κόσμο».
Την ίδια εποχή η ανθρωπότητα παρακολουθεί άφωνη τη δοκιμή της ατομικής
βόμβας των Ηνωμένων Πολιτειών στο κοραλλιογενές σύμπλεγμα Μπικίνι,
ανοιχτά των Νήσων Μάρσαλ στον Ειρηνικό ωκεανό. Ο Λουί Ρεάρ, στο πίσω
δωμάτιο της μπουτίκ εσωρούχων της μητέρας του, βαφτίζει το δημιούργημά
του με το «εκρηκτικό» όνομα «μπικίνι», σκεπτόμενος ότι το μαγιό του θα
προκαλέσει πολιτισμικό σοκ στη συντηρητική μεταπολεμική κοινωνία. Οπερ
και εγένετο!
Το
μικροσκοπικό μαγιό, που έμοιαζε περισσότερο με εσώρουχο, θεωρήθηκε τόσο
προκλητικό, ώστε κανένα μοντέλο δε δεχόταν να το φορέσει! Στις 5
Ιουλίου του 1946, η στριπτιζέζ του Casino de Paris Μισελίν Μπερναρντίνι
ποζάρει με το ασπρόμαυρο και τυπωμένο σαν εφημερίδα μαγιό, δίπλα σε μια
πισίνα, «ρίχνοντας» την πρώτη «βόμβα» στην ιστορία της μόδας! «Το
μικρότερο κι απ' το μικρότερο μαγιό στον κόσμο», όπως δήλωνε ο
σχεδιαστής του, «αφορίστηκε» ως ανήθικο από το Βατικανό, ενώ χώρες βαθιά
καθολικές, όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία, απαγόρευσαν την
κυκλοφορία του στις παραλίες τους. Παράλληλα, εξοστρακίστηκε από
διαγωνισμούς ομορφιάς, ενώ μέχρι και η «Vogue» το αποκήρυξε.
Μέχρι
που το 1956, η εμφάνιση της εκρηκτικής Μπε Μπε στην ταινία «Και ο Θεός
έπλασε τη γυναίκα» συμβάλλει καθοριστικά στην αποενοχοποίηση του
μπικίνι. Η Μπριζίτ Μπαρντό γίνεται εν μια νυκτί όνειρο εκατομμυρίων
ανδρών και συγχρόνως σύμβολο της σεξουαλικής απελευθέρωσης των γυναικών.
Το
1962, η Ούρσουλα Αντρες με ένα λευκό μπικίνι ξελογιάζει τον Τζέιμς Μποντ
αλλά και ολόκληρο τον ανδρικό πληθυσμό. Ως αναδυόμενη Αφροδίτη βγαίνει
από τα καταγάλανα νερά της Τζαμάικα έχοντας δεμένο στο πόδι της μέχρι το
ύψος του μηρού ένα μαχαίρι. Το περίφημο τίναγμα του κορμιού της κάνει
ακόμη πιο εντυπωσιακή την παρουσία της και την καθιστά ως το
ανεπανάληπτο «Bond girl». Μετά την ταινία «Dr No», το μπικίνι αποκτά
παγκόσμια φήμη. Σαράντα χρόνια αργότερα η Χάλι Μπέρι με το θρυλικό
πορτοκαλί μπικίνι λειτουργεί ως η νέμεση του Μποντ στο «Die another
day».
Το
1966, το γούνινο μπικίνι της Ράκελ Ουέλς στο «One million years BC»
κόβει την ανάσα! Η σεξουαλική επανάσταση των 60's έχει ήδη ξεκινήσει και
το γυμνό σώμα δεν είναι πλέον ταμπού. Το περιοδικό «Sports Illustrated»
το 1964 φωτογραφίζει αθλήτριες με τολμηρά μαγιό και «γκρεμίζει» και τα
τελευταία «τείχη» αντίστασης. Από το '70 και μετά μέχρι σήμερα, τα
ολοένα και μικρότερα μαγιό κυριαρχούν στις παραλίες, χάνοντας ωστόσο την
αρχική δύναμή τους. Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι δύο μικρά κομματάκια
υφάσματος μπορούν να δημιουργήσουν κάτι περισσότερο από ένα ρούχο: να
γίνουν σύμβολο μιας εποχής, να συμβάλουν στη γυναικεία χειραφέτηση, αλλά
και να ανυψώσουν την αντρική λίμπιντο!
Η βραζιλιάνα Ζιζέλ με το μπικίνι του σήμερα!\
πηγή:aggelioforos.gr