πρέπει να αναπροσαρμόσουμε τις απαιτήσεις μας!
Μετά από δέκα χρόνια έγγαμου βίου η Μαρία ανακαλύπτει ότι ο Γιάννης την απατά. Συνηθισμένο; Πιο συνηθισμένο δεν γίνεται. Κι όμως, η ανακάλυψη γίνεται αιτία απίστευτης αναστάτωσης· η επιβίωση του γάμου κρέμεται από μια κλωστή, όπως μια κλωστή κρέμονται και οι τύχες των δύο ανήλικων παιδιών του ζεύγους. Τελικά το διαζύγιο αποσοβείται, ο Γιάννης σποραδικά «νυχτοπερπατάει» χωρίς να διατρέχει πλέον κίνδυνο «σύλληψης», η Μαρία τον μιμείται και το ζεύγος διάγει βίον ανθόσπαρτο, στον βαθμό του δυνατού φυσικά. Σύμφωνα με το ως άνω σενάριο κερδισμένοι είναι πάντες και πάνω απ' όλα τα παιδιά που συνεχίζουν να ζουν προστατευμένα κάτω από την ίδια στέγη με τους γονείς τους.
Η αποκάλυψη μιας εξωσυζυγικής σχέσης δεν έχει βέβαια πάντα την ίδια «ευτυχή» κατάληξη. Σύμφωνα με ένα διαφορετικό σενάριο -εξαιρετικά πιθανό- ο Γιάννης και η Μαρία έχουν χωρίσει, η Μαρία έχει την κηδεμονία των δύο παιδιών και ο Γιάννης δυσκολεύεται να τα φέρει βόλτα με το ενοίκιο του εργένικου πλέον σπιτιού του και την διατροφή των παιδιών. Το οικονομικό άγχος έχει καταβάλει και τους δύο -η Μαρία έχει περιορίσει τον αριθμό ωρών που δουλεύει καθημερινά για να είναι περισσότερες ώρες δίπλα στα παιδιά και ο Γιάννης κλείνεται όλο και πιο συχνά μέσα τα βράδια αφού τα διπλά έξοδα τον έχουν αφήσει «στεγνό».
Για να μην έχουμε την τύχη της Μαρίας και του Γιάννη όπως
υπαγορεύεται από το δεύτερο -ζοφερό- σενάριο, η ψυχολόγος και
θεραπεύτρια Μέγκ Μπάρκερ προτείνει να δούμε τον γάμο με άλλο μάτι. Στο
βιβλίο της «Rewriting the rules» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις
Routledge η συγγραφέας υποστηρίζει ότι υπάρχουν δύο τουλάχιστον σοβαροί
λόγοι που επιβάλουν την χαλάρωση των κανόνων που ίσχυαν. Ο ένας είναι η
μακροζωία. Οι άνθρωποι ζουν περισσότερα χρόνια άρα και ο γάμος έχει
μεγαλύτερη διάρκεια. Ο δεύτερος είναι οι αυξημένες απαιτήσεις. Τα
προηγούμενα χρόνια καλλιεργήθηκε σε όλους η ιδέα της τέλειας μονογαμικής
σχέσης που ικανοποιεί όλες τις ανάγκες μας: ρομάντσο, παιδιά,
οικονομική εξασφάλιση, συντοφικότητα, σεξουαλική ικανοποίηση.
Σύμφωνα με την Μπέικερ όμως είναι απολύτως ανεδαφικό να ελπίζουμε
ότι ένας άνθρωπος μπορεί να μας καλύψει σε τόσα διαφορετικά επίπεδα.
Γι΄αυτό και δεν πρέπει να αντιλαμβανόμαστε τις εξωσυζυγικές σχέσεις ως
προδοσία ούτε να σπεύδουμε να καταδικάσουμε τον «άπιστο». Το χιούμορ, η
ανεκτικότητα και το ανοιχτό μυαλό είναι οι αρετές-κλειδιά για την
μακροημέρευση ενός γάμου, τις οποίες θα πρέπει να αναπτύξουμε για το
καλό του θεσμού και την προσωπική ηρεμία μας.
gynaikamag