69ο φεστιβάλ Βενετίας: Τιμή στον Μάικλ Τσιμίνο και τον Φραντσέσκο Ρόσι

Δυο διαφορετικής γενιάς και εθνικότητας σκηνοθέτες καταχειροκροτήθηκαν από ορθίους στο Λίντο.

Από τους πιο άτυχους αμερικανούς σκηνοθέτες όλων των εποχών, ο Μάικλ Τσιμίνο, τιμήθηκε στην Μόστρα για την ταινία του «Η πύλη της Δύσης», ένα «μεγάλο αριστούργημα» όπως το αποκάλεσε ο κριτικός κινηματογράφου και καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ Αλμπέρτο Μπαρμπέρα.

Κλασική περίπτωση σκηνοθέτη που έφτασε με δυσκολία στην κορυφή αλλά πολύ σύντομα και πολύ άτσαλα γκρεμίστηκε, ο Μάικλ Τσιμίνο ήταν το πιο δυνατό όνομα κινηματογραφικού δημιουργού από την στιγμή που ο «Ελαφοκυνηγός», το αντιπολεμικό δράμα για τον πόλεμο του Βιετνάμ βγήκε στις αίθουσες στα τέλη της δεκαετίας του 1970.
 Η επιτυχία αυτής της ταινίας, τόσο από πλευράς βραβείων Οσκαρ όσο και εισιτηρίων, άνοιξε πολλές πόρτες στον Τσιμίνο ο οποίος μετά τις σπουδές αρχιτεκτονικής και δραματικών Τεχνών μπήκε στα χωράφια του κινηματογράφου με την βοήθεια του Κλιντ Ιστγουντ ο οποίος τον επέλεξε για την σκηνοθεσία της «Μεγάλης ληστείας της Μοντάνα» (1974) στην οποία πρωταγωνιστούσε.
 Λιγότερο από 10 χρόνια αργότερα ωστόσο, η «Πύλη της Δύσης» (1981), η τρίτη μα και η πιο φιλόδοξη ταινία του, έμελλε να γίνει το πιο δυσάρεστο κεφάλαιο στην καριέρα του Τσιμίνο.
Από τα ομορφότερα αλλά και τα πιο «αντιαμερικανικά» γουέστερν όλων των εποχών, η «Πύλη» στην οποία πρωταγωνιστούν οι Κρίς Κριστόφερσον, Κρίστοφερ Γουόκεν, Ιζαμπέλ Υπέρ και Τζεφ  Μπρίτζες, καταστράφηκε στο μοντάζ εξαιτίας της επέμβασης του στούντιο United Artists, το οποίο αργότερα χρεοκόπησε εξαιτίας της αποτυχίας της ταινίας στις αίθουσες.
Ο Τσιμίνο δεν μπόρεσε ποτέ να αποβάλλει το στίγμα του ανθρώπου που κατέστρεψε ένα στούντιο και από τότε έχει εργαστεί πολύ σποραδικά, χωρίς ποτέ να επανακτήσει την φήμη του (θυμίζω ταινίες του όπως ο «Σικελός» και η «Χρονιά του δράκου»). 
 «Αυτή είναι η πρώτη φορά που βλέπω την ταινία στην ολοκληρωμένη μορφή της» αποκάλυψε ο Τσιμίνο λίγο πριν από την έναρξη της προβολής της ταινίας η διάρκεια της οποίας αυτή την φορά ήταν 216’. Και λέμε αυτή την φορά  γιατί κατά καιρούς η ίδια ταινία έχει παιχτεί ή κυκλοφορήσει στο DVD σε διαφορετικές εκδοχές και με διαφορετικές διάρκειες. Ηταν πάντως πολύ συγκινητικό που  το κοινό της αίθουσας Perla όπου έγινε η προβολή της ταινίας, χειροκρότησε τον σκηνοθέτη επί 10 λεπτά όρθιο.
 Αντίστοιχο χειροκρότημα κέρδισε και ο παλαίμαχος Φραντσέσκο Ρόσι, του οποίου η ταινία «Υπόθεση Ματέι» προβλήθηκε στο πλαίσιο του αφιερώματος σε κλασικές ταινίες του ιταλικού κινηματογράφου (η αναπαλαίωσή της έγινε από την εταιρία του Μάρτιν Σκορτσέζε και η διαδικασία ήταν εξαιρετικά δύσκολη γιατί είχε αλλοιωθεί το αρνητικό της).

Αλλη μια συγκινητική στιγμή να βλέπεις τον 90χρονο Ρόσι να μεταφέρεται στην σκηνή με την βοήθεια του νεότερού του συναδέλφου Τζουζέπε Τορνατόρε για να απευθύνει ένα σύντομο και πολύ ευγενικό λόγο προς το κοινό.

  Γυρισμένη το 1970, η «Υπόθεση Ματέι» αναφέρεται στην περίπτωση του θρυλικού ιταλού χριστιοανοδημοκράτη Ενρίκο Ματέι (Τζιαν Μαρία Βολοντέ) ο οποίος μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατόρθωσε να αλλάξει το προφίλ της Ιταλίας και να την μετατρέψει από «χώρα τραγουδιού και χορού σε βιομηχανικό έθνος». Ο Ματέι και η εταιρεία AGIP που ίδρυσε, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη της Ιταλίας αλλά η ισχύς του γέννησε πολλούς εχθρούς, τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας. Το 1962 ο Ματέι σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα το οποίο χαρακτηρίστηκε ύποπτο (δείτε σχετικό βίντεο).
tovima