δεν έχει εποχή. Νησιά όπως το Τρινιντάντ και η Σάντα Λουτσία, όπου οι άποικοι ήταν καθολικοί έχουν την τάση να ακολουθούν το παραδοσιακό πρόγραμμα, που σημαίνει ότι τα καρναβάλια πραγματοποιούνται την περίοδο πριν από την Καθαρά Δευτέρα, συνήθως γύρω στο Φεβρουάριο. Αλλά αλλού, τοπικά φεστιβάλ όπως αυτό στην πρώην βρετανική αποικία των Μπαρμπάντος έχουν εξελιχθεί σε πολύχρωμα καρναβάλια μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού.
Τον 17ο αιώνα, όταν τα Μπαρμπάντος ήταν σε μεγάλο βαθμό βρετανική αποικία με φυτείες ζαχαροκάλαμου, οι σκλάβοι και οι ντόπιοι ξεκίνησαν να γιορτάζουν τον Ιούλιο τη συγκομιδή ζαχαροκάλαμου. Με τα χρόνια η γιορτή του ζαχαροκάλαμου έχει εξελιχθεί σε ένα μεγάλο καρναβάλι, το δεύτερο μεγαλύτερο στην Καραϊβική μετά το Τρινιντάντ, ξεκινώντας στα μέσα Ιουλίου με αποκορύφωση την πρώτη Δευτέρα του Αυγούστου, όταν τα Μπαρμπάντος γίνονται ένα τεράστιο πάρτι.
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των τοπικών αρχών της Κούβας να σταματήσει το καρναβάλι από τις αρχές του 1960, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του νησιού, το Σαντιάγο αποτελεί μια αξιοσημείωτη εξαίρεση. Το πνεύμα και το σθένος των κατοίκων έχουν συντηρήσει τη μαγική ενέργεια του καρναβαλιού που όπως υποστηρίζουν οι ντόπιοι, δεν έχει καμία σχέση με τους θρησκευτικούς εορτασμούς των Αποκριών αλλά πρόκειται για το γλέντι του τέλους της συγκομιδής των φυτειών ζαχαροκάλαμου και καφέ, που σηματοδοτούσαν και την πάυση των εργασιών για το καλοκαίρι.
Στην Αντίγκουα, η επέτειος της κατάργησης της δουλείας την 1η του Αυγούστου 1834 είναι η ρίζα αυτού του καρναβαλιού που φτάνει στο αποκορύφωμά του την πρώτη Τρίτη του μηνός Αυγούστου. Όπως και σε άλλα καρναβάλια, η μουσική είναι ένα βασικό συστατικό στοιχείο, αλλά στην Αντίγκουα δίνεται ακόμα μεγαλύτερη έμφαση. Μουσικά συγκροτήματα γυρίζουν όλο νησί, επισκέπτονται χωριά μικρά και μεγάλα για να καταλήξουν στην πρωτεύουσα του νησιού όπου και κορυφώνονται οι εορτασμοί.
touristorama