Σήμερα οι ωκεανοί καλύπτουν τα δύο τρίτα της επιφάνειας της Γης. Δεν ήταν όμως πάντοτε έτσι. Τα πρώτα 500 περίπου εκατομμύρια χρόνια μετά τη γέννηση της Γης, η επιφάνεια του πλανήτη μας ήταν μάλλον μια κόκκινη θάλασσα πυρακτωμένης λάβας, που δεχόταν βομβαρδισμό μετεωριτών από το διάστημα. Οι μετεωρίτες περιέχουν περίπου μισό τοις εκατό νερό, και οι μεγάλες ποσότητες βράχων καταβροχθίζονταν από τις ρευστές μάζες της λάβας.
Στη συνέχεια, το νερό μεταφερόταν, μαζί με το μάγμα, στα πολυάριθμα ηφαίστεια. Όμως, όταν εκρήγνηνται τα ηφαίστεια, δεν ξεπηδάει μόνο λάβα από τα έγκατα της Γης. Μαζί με το ρευστό μάγμα, εκτινάσσονται διάφορα αέρια μέσα από τις ρωγμές και τους κρατήρες, μεταξύ των οποίων και υδρατμοί.
Κατά την πρώιμη περίοδο της Γης, η θερμοκρασία ήταν τόσο υψηλή, που το νερό υπήρχε μόνο σε μορφή υδρατμών. Όταν, αργότερα, η θερμοκρασία μειώθηκε, οι υδρατμοί αυτοί άρχισαν να πέφτουν στην επιφάνεια του πλανήτη με τη μορφή βροχής.
Έτσι, με το πέρασμα πολλών εκατομμυρίων ετών σχηματίστηκαν οι ωκεανοί. Οι παλιότερες μέχρι σήμερα ενδείξεις μαρτυρούν ότι το νερό πρωτοεμφανίστηκε στη Γη πριν από 3,8 δισεκατομμύρια χρόνια. Ορισμένοι επιστήμονες υποστηρίζουν, ωστόσο, ότι υπήρχε στον πλανήτη μας μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα.
ΠΗΓΗ: scienceillustrated.gr