Ονομάζεται και «αυτί του κολυμβητή» γιατί το παθαίνουν συχνά οι κολυμβητές, που περνούν αρκετή ώρα στη θάλασσα ή σε πισίνα, ερχόμενοι σε επαφή με μολυσμένο νερό.
Αλλες φορές η εξωτερική ωτίτιδα οφείλεται σε τραυματισμό του δέρματος του ακουστικού πόρου στην προσπάθεια καθαρισμού του αυτιού με μπατονέτα.
Οπως αναφέρει ο χειρουργός ωτορινολαρυγγολόγος του Νοσοκομείου «Ερρίκος Ντυνάν» κ. Ν. Πελεκούδας, το πιο συχνό σύμπτωμα είναι ο πόνος στο αφτί, που μπορεί να συνυπάρχει με αίσθημα βάρους, φαγούρα στο αυτί και ωτόρροια.
Τα συνηθέστερα μικρόβια που την προκαλούν είναι σταφυλόκοκκος-ψευδομονάδα και μύκητες όπως aspergillus και candida.
Η θεραπεία της εξωτερικής ωτίτιδας περιλαμβάνει αυστηρή αποφυγή του νερού στο αυτί για 5-7 ημέρες και ενστάλαξη ωτικών αντιβιοτικών σταγόνων εμποτισμένων με κορτιζόνη και αναλγητική αγωγή.
Ολα αυτά ισχύουν σε περίπτωση που ο πάσχων βρίσκεται μακριά από ειδικό γιατρό. Αν υπάρχει δυνατότητα εξέτασης, θα πρέπει να επισκεφθεί τον γιατρό του από την πρώτη εμφάνιση των συμπτωμάτων.
Αν το φούσκωμα στο αυτί είναι έντονο, ο γιατρός τοποθετεί ειδική γάζα στο πάσχον αυτί εμποτισμένη με αντιβιοτική αλοιφή σε συνδυασμό με αντιβιοτικό από το στόμα.
Ο κ. Πελεκούδας εφιστά την προσοχή των πασχόντων από σακχαρώδη διαβήτη καθώς η απλή εξωτερική ωτίτιδα μπορεί να εξελιχθεί σε κακοήθη εξωτερική ωτίτιδα.
Υπάρχει όμως τρόπος να αποφευχθούν οι συχνές εξωτερικές ωτίτιδες προφυλάσσοντας τον ακουστικό πόρο, αποφράσσοντάς τον με βαμβάκι εμποτισμένο με βαζελίνη κάθε φορά που πέφτει νερό στο κεφάλι, αποφεύγοντας επίσης τον καθαρισμό του αυτιού με μπατονέτες.
Αντιμετωπίστε τη βαρηκοΐα
Για πολλούς, η βαρηκοΐα ή η απώλεια ακοής είναι φυσιολογική συνέπεια της διαδικασίας γήρανσης. Το πρόβλημα όμως μπορεί επίσης να προκληθεί από μολύνσεις του αυτιού, γενετικές ιατρικές παθήσεις, ασθένειες, τραυματισμούς ή παρατεταμένη έκθεση σε θόρυβο.
Η βαρηκοΐα μπορεί να είναι συγγενής, δηλαδή να οφείλεται σε γενετικά αίτια που αναφέρονται πριν από τη γέννηση του παιδιού, ή επίκτητη, η οποία οφείλεται σε αίτια που αναφέρονται μετά τη γέννηση.
Η βαρηκοΐα μπορεί να είναι μονόπλευρη, δηλαδή η δυσλειτουργία να εντοπίζεται στο ένα αφτί, ή αμφοτερόπλευρη, δηλαδή η δυσλειτουργία να εντοπίζεται στα δύο αυτιά. Ως προς το μέγεθος της ακουστικής απώλειας, υπάρχουν διάφορες ταξινομήσεις. Γενικά η βαρηκοΐα διακρίνεται σε ελαφρά, μέτριου βαθμού, μεγάλου βαθμού και ολική κώφωση.
Οι συγγενείς βαρηκοΐες διακρίνονται σε κληρονομικές, σε αυτές που οφείλονται σε εμβρυοπάθειες (από παθήσεις της μητέρας όπως ο διαβήτης, η νεφρίτιδα, η τοξοπλάσμωση, η πολιομυελίτιδα, η σύφιλη και ιώσεις όπως η ερυθρά, καθώς και λόγω λήψης φαρμάκων και έκθεσης της μητέρας σε ακτινοβολία) και σε περιγεννητικές, δηλαδή κακώσεις του κρανίου κατά τον τοκετό. Οι επίκτητες βαρηκοΐες προκαλούνται από διάφορες παθήσεις όπως η παρωτίτιδα, η εγκεφαλίτιδα κ.ά., από λήψη φαρμάκων και από φλεγμονές του μέσου ωτός.
Αν και οι περισσότερες περιπτώσεις απώλειας ακοής δεν προκαλούν σωματικό πόνο, μπορεί να οδηγήσουν σε κοινωνικά και ψυχολογικά προβλήματα. Αυτά περιλαμβάνουν διακοπή επικοινωνίας, δυσκολίες στην εργασία λόγω κοινωνικής απομόνωσης, κατάθλιψη, απογοήτευση και έλλειψη αυτοπεποίθησης.
ΠΗΓΗ: tovima.gr