Του Μιχάλη Φουντουκίδη
Κι όμως είναι πάλι εδώ! Η εθνική Ελλάδος
βρίσκεται για τρίτη διαδοχική διοργάνωση και τέταρτη φορά στην ιστορία της στην
τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.
Το θαύμα που συντελέστηκε στην
Πορτογαλία το 2004 μπορεί να μην επέδρασε ωφέλιμα στο εγχώριο status quo του ποδοσφαίρου μας, ανέβασε όμως, όπως αποδεικνύεται, επίπεδο την
εθνική ομάδα.
Στη νέα εποχή, αυτήν του Φερνάντο Σάντος,
περιμένουμε κάτι καλύτερο από την αποτυχημένη (τρεις ήττες) παρουσία του 2008.
Εχει τα φόντα η ομάδα μας να πετύχει; Και τι θεωρούμε επιτυχία;
Η πρόκριση στα τελικά, από μόνη της είναι
επιτυχία, αλλά όταν τρως ανοίγει και η όρεξη.
Θα πούμε μεγάλο λόγο, υποστηρίζοντας ότι η
σύγχρονη γενιά είναι ποιοτικότερη από αυτήν που σήκωσε το τιμημένο στην
Πορτογαλία. Οι περισσότεροι παίκτες είναι νέοι, αλλά και έμπειροι μαζί. Εχοντας
εξευρωπαϊστεί περισσότερο από κάθε άλλη κλάση του ελληνικού ποδοσφαίρου, μας
δίνουν πλέον το δικαίωμα να μην μιλάμε για 20χρονα και 22χρονα ταλέντα, αλλά
για 20χρονους και 22χρονους ποδοσφαιριστές που εξελίσσονται με μεγάλη ταχύτητα,
έχοντας παραστάσεις σε υψηλό επίπεδο. Είτε πρόκειται για αυτούς που αγωνίζονται
σε ελληνικούς συλλόγους με διαρκή ευρωπαϊκή παρουσία, είτε για αυτούς που έχουν
χωνευτεί σε πρωταθλήματα που είναι πολύ καλύτερα από το δικό μας. Αυτή η νέα
γενιά, με την προσθήκη πρωτοκλασάτων έμπειρων στελεχών είναι ικανή να εξελιχθεί
σε υπολογίσιμο αντίπαλο.
Η Ελλάδα είχε την τύχη στην κλήρωση να πέσει
στο θεωρητικά πιο εύκολο όμιλο της τελικής φάσης. Απέφυγε όλα τα μεγαθήρια και καλείται
να αντιμετωπίσει τρεις ομάδες της παλιάς ανατολικοευρωπαϊκής σχολής. Καμμία από
αυτές δεν είναι όμως ούτε Γερμανία, ούτε Ολλανδία, ούτε Ισπανία, ούτε Γαλλία,
ούτε Αγγλία, ούτε Ιταλία, που εκ προοιμίου συνοδεύονται από το λογότυπο «φαβορί».
Η Πολωνία είναι η οικοδέσποινα, αλλά δεν είναι
το φόβητρο. Τα τελευταία χρόνια δεν έχει να παρουσιάσει κάτι το ιδιαίτερο κι αν
θεωρηθεί ότι οι τρεις παίκτες της Ντόρτμουντ (Λεβαντόβσκι, Μπλατσικόβσκι,
Πίστσεκ) κάνουν τη διαφορά, αρκετοί Ελληνες διεθνείς τους έχουν αντιμετωπίσει
σε υψηλό επίπεδο (Τσάμπιονς Λιγκ και Μπουντεσλίγκα).
Η Τσεχία δεν έχει καμία σχέση με την προ
οκταετίας ομάδα, που αποκλείσαμε στον ημιτελικό. Με εξαίρεση τον εκπληκτικό
τερματοφύλακα Τσεχ και τον Ροζίτσκι, οι υπόλοιποι δεν έχουν να επιδείξουν κάτι
περισσότερο από τους δικούς μας.
Η Ρωσία είναι θεωρητικά η ισχυρότερη ομάδα του
ομίλου και λογικά θα είναι η μια από τις δυο που θα πάρουν το εισιτήριο για την
επόμενη φάση. Κι αυτή όμως δεν είναι πολύ πέρα από τις δυνατότητες της δικής
μας ομάδας.
Το βέβαιο είναι ότι στην εθνική ομάδα δεν επιτρέπεται
ούτε να φοβηθεί, αλλά ούτε και να υποτιμήσει τις τρεις αντιπάλους της και για
να είμαστε ρεαλιστές, τα πάντα θα κριθούν από το πως θα παρουσιαστεί η ίδια. Αν
φτάσει σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο απόδοσης, έχει τη δυνατότητα να πάρει θέση
στους «8». Ας της ευχηθούμε λοιπόν καλό ταξίδι, ας την απολαύσουμε στη νέα της
πρόκληση και ας ελπίσουμε ο... Σάββας να πιει όσο το δυνατόν περισσότερους
καφέδες, ως φιλοξενούμενος των Πολωνών και των Ουκρανών.
blue-hornet team