Το καρδάμωμο ονομάζεται «βασίλισσα των
μπαχαρικών» (τη θέση του βασιλιά καταλαμβάνει το πιπέρι). Μια πραγματική
βασίλισσα, η Κλεοπάτρα της Αιγύπτου, ήταν τόσο γοητευμένη από το άρωμά
του, ώστε λένε πως έκαιγε τους σπόρους του σε ολόκληρο το παλάτι
περιμένοντας τον Μάρκο Αντώνιο! Το καρδάμωμο έχει ιστορία τόσο μακρά όσο
και ο ίδιος ο άνθρωπος. Από τους αμνημόνευτους χρόνους ήταν γνωστές οι
δυναμωτικές, θεραπευτικές, αλλά και αφροδισιακές ιδιότητές του. Τόσο,
ώστε να «γεννήσει» μια πασίγνωστη έκφραση που περιγράφει όποιον ανακτά
τις δυνάμεις του: «Καρδάμωσε»!
Το καρδάμωμο, ωστόσο, δεν ανήκει στην
ελλαδική χλωρίδα. Το φρέσκο ντόπιο χόρτο, που βρίσκουμε ενίοτε σε
κάποιους πάγκους των λαϊκών αγορών, ονομάζεται «κάρδαμο» και δεν έχει
σχέση με το ξερό μπαχαρικό της Ανατολής. Πρόκειται για το νεροκάρδαμο,
μια πρασινάδα που φυτρώνει, όπως δηλώνει το όνομά της, κοντά στο νερό,
σε λίμνες, ποτάμια ή ρυάκια και ευδοκιμεί στην κεντρική και βόρεια
Ευρώπη. Χάρη στα λεπτά φυλλαράκια του με την πιπεράτη γεύση, το χόρτο
αυτό χαρίζει σπιρτάδα σε όλες τις σαλάτες, καθώς και στα βραστά ή ψητά
ψάρια, ή τα πουλερικά, που τα πασπαλίζουμε με κάρδαμο πριν από το
σερβίρισμα.
Οι ρίζες του… καρδάμωμο (του ξερού
μπαχαρικού) βρίσκονται στην Ινδία. Στα σανσκριτικά ονομαζόταν:
«Ε-li-che», στα κινέζικα «ts’ao-k’ou», στα αραβικά «habahan». Στην
αραβική κουλτούρα, μάλιστα, ήταν σύμβολο φιλοξενίας και το σέρβιραν
στους καλεσμένους.
Το καρδάμωμο είναι μπαχαρικό… παντός
καιρού και πιάτου. Μπορεί να αρωματίζει το ντρέσινγκ μιας φρουτοσαλάτας,
όσο και τις αλμυρές πίκλες (ιδίως αυτές που πάνε με τις ρέγκες). Θα το
συναντήσετε στις σάλτσες μπάρμπεκιου, αλλά και σε σούπες θαλασσινών,
ακόμα και λαχανικών. Επίσης ταιριάζει τέλεια με το κρασί, όπως και στο
μέλι ή στις γλυκοπατάτες. Να μην ξεχάσουμε τις διαφόρων ειδών μαρινάδες
και, φυσικά, το αγαπημένο «δικό» μας ρυζόγαλο.
πηγή:greek-radar.gr