Θανατηφόρα ατυχήματα σε σχολικές εκδρομές, θάνατοι παιδιών από πυροβολισμούς σε σχολεία, ναρκωτικά, τσιγάρο, πρώιμη έναρξη της σεξουαλικής ζωής, ψυχολογική και σωματική βία, σχολικός εκφοβισμός... Η επικαιρότητα βρύθει από τέτοια γεγονότα. Κατεπέκταση, είναι δύσκολο να είσαι και γονιός στη σημερινή κοινωνία και να μεγαλώνεις τα παιδιά σου, υγιή τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά.
Ο φόβος για την ασφάλεια και την ευημερία των παιδιών είναι σχεδόν συνώνυμος με το ρόλο του γονέα και γίνεται ακόμα πιο έντονος ακούγοντας όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Είναι επόμενο να υπάρχει, αφού οι γονείς έχουν την ευθύνη για τα παιδιά, αλλά και απαραίτητο, μέχρι ενός σημείου, ώστε να μπορέσουν παρά τις αντιξοότητες –εξωτερικές και εσωτερικές- να τα προστατέψουν και να τα φροντίσουν όσο χρειάζεται.
Κάποιες φορές ο φόβος αυτός ξεφεύγει και γίνεται υπερβολικός, με αποτέλεσμα οι γονείς να υπερπροστατεύουν τα παιδιά τους. Μια τέτοια στάση δεν βοηθά ούτε τους μεγάλους, ούτε τους μικρούς. Οι πρώτοι αγχώνονται υπερβολικά, βλάπτουν τον εαυτό τους και φορτώνονται παραπάνω ευθύνες από κείνες που τους αναλογούν, ενώ οι δεύτεροι παίρνουν το μήνυμα ότι δεν τους έχουν εμπιστοσύνη οι γονείς τους κι έτσι δεν αποκτούν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Τα παιδιά γίνονται άβουλα πλάσματα, χωρίς αυτοπεποίθηση και παρασύρονται και χειραγωγούνται τελικά πιο εύκολα ή καταφεύγουν σε ακραίες συμπεριφορές για να αποδείξουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν.
Είναι σημαντικό οι γονείς να αναγνωρίζουν τους φόβους τους και να προσπαθούν να τους χαλιναγωγήσουν ώστε να μην τους περνούν στα παιδιά τους. Ως μεγαλύτεροι και πιο έμπειροι χρειάζεται να μάθουν στα παιδιά πως είναι ο κόσμος, χωρίς να ωραιοποιούν καταστάσεις. Δεν οφελεί όμως να τα αγχώνουν και να τα τρομοκρατούν, καθώς έτσι εκείνα δεν θα τολμήσουν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και τους φόβους τους, ώστε να γνωρίσουν τις δυνατότητες και ικανότητές τους.
Οι γονείς είναι απαραίτητο να δεχτούν το γεγονός ότι δεν μπορούν και δεν είναι δυνατόν να προστατεύουν τα παιδιά τους απ’ όλες τις ... κακοτοπιές, αλλά ούτε και να ελέγχουν όλες τις καταστάσεις. Ακόμα και να κλείσεις το παιδί σε μια «γυάλα», δεν πρόκειται να είναι ασφαλές. Αντίθετα, το καταδικάζεις να παραμένει ανήμπορο και ανίκανο να ανταπεξέλθει σε οποιαδήποτε δυσκολία που μοιραία θα βρεθεί μπροστά του.
Χρειάζεται λοιπόν οι γονείς να φροντίζουν για την ασφάλεια των παιδιών τους, βάζοντας όρια και κανόνες. Έτσι, τα παιδιά αποκτούν μια εσωτερική αίσθηση ασφάλειας και μαθαίνουν τι να προσέχουν ώστε να προφυλάσσουν και τα ίδια τον εαυτό τους. Παράλληλα, όμως, είναι απαραίτητο να τα αφήνουν να αναλαμβάνουν ευθύνες και να δοκιμάζονται σταδιακά στη ζωή, ώστε να βλέπουν τις δυνατότητές τους και να αποκτούν περισσότερες δεξιότητες που θα τους χρησιμεύσουν στη ζωή. Αντί οι γονείς να τονίζουν τι απαγορεύεται ή τι πρέπει να αποφεύγουν τα παιδιά, είναι αποτελεσματικότερο να δίνουν έμφαση σε όσα εκείνα πετυχαίνουν και μπορούν να καταφέρουν.
Τέλος, δεν πρέπει οι γονείς να ξεχνούν πόσο σημαντική είναι η έκφραση συναισθημάτων αγάπης και τρυφερότητας και η καλή επικοινωνία με τα παιδιά. Με τον τρόπο αυτό, μπορούν να γνωρίζουν κομμάτια της ζωής των παιδιών τους, ώστε να καθησυχάζουν τους δικούς τους φόβους, ενώ τα παιδιά θα ξέρουν πώς αν έχουν κάποιο σοβαρό πρόβλημα μπορούν να απευθυνθούν στους γονείς τους, ακόμη κι αν έχουν παραβιάσει καθορισμένα όρια.
Είναι δύσκολο να μεγαλώνει κανείς παιδιά στη σημερινή εποχή που οι κίνδυνοι και οι πειρασμοί είναι πολλοί. Με αγάπη, όρια και ενίσχυση των θετικών στοιχείων των παιδιών, αλλά και καλλιεργώντας την επικοινωνία μαζί τους, οι γονείς από το δικό τους ρόλο είναι δυνατόν να προστατέψουν τα παιδιά τους. Και το καλύτερο: μαθαίνουν σε κείνα να προστατεύουν τους εαυτούς τους!
πηγή:citypress.gr